Maziden Tek Bir İz

Ağaçlar büyüdü,
Serpildi bir bir çiçekler
Gölgemde zamanla değişiklik,
Gölgemde çökmüş bir beden...

Nasıl da gülerdim
Gülmeler sevinir
En buruk gülümseyişler bile,
Yüzüme yaraşmak için
Hüzünlerini salarlardı

Yıl 1996
Küçük bir kız çocuğunun tek bir gülümseyişi vardı
Paha biçilir miydi,
Biçilmez miydi
Gülümseyişi her bir çirkinliği örterdi.

Çok uzun seneler,
Bir hayli zaman geçti
Gülümseyişimi aldılar benden
Yerine inceden inceye kırgınlıklar serpiştirildi

Elimde tek bir fotoğraf,
Gözyaşlarım her bir noktada gülen gözlerimi seyre daldı
Maviydi gökyüzü
Ve inadına gözlerim gülüyordu
O ağaçlar büyüdü,
Çok yaş yaptı seneler geçeli beri...

Yıl 2009
Zamanın beni es geçmediği,
Yalnızca büyüttüğü bir andayım
Çok seneler geçmiş,
Asıl şimdi farkındayım
Seneler yorgun,
Gülümseyişim çok farklı
Netice itibariyle biraz solgun
Koşup oynardık
Yakalar, sobelerdik birbirimizi.

Şimdi kaybolan ruhumuza bile sahip çıkamıyor,
Kayıplarda raks ediyoruz
Gel saklanalım kalbim;
Kimseler üzmesin bizi.

Gökyüzü eskisi gibi masmavi,
Gözlerim inadına parıldıyor
Yüreğim;
Gel saklanalım kimseler bulamasın bizi.
Ebe kim diye sorma,
Yalnızlıktan,
Acıdan kurtulmanın yolu bu...

Gel susalım,
Kimse duyamasın bizi
Ve konuşmasın
Bu oyunda kurallar değişti
Yalnızlık bile ağlıyor ya,
Gel yalnızca biz ısıtalım birbirimizi...

Çok uzun seneler geçmiş farkına vardım
Bir tek sessizliğim aynı,
Çok severken daha çok kırılırmış insan
Çok sevince anladım.

Yolum düşmez bir daha,
O çocukluk günlerine.
Acılarımdan nefret edince anladım,
Gel yüreğim;
Bekletmeyelim tertemiz yarınları,
Çok düş kırıklığı mı yaşadım ne,
Yüreğim ses vermeyince anladım