Mazinin Elleri

An gelir bir şiir düşlersin
Peri masalı saklanır parmaklarına
Avuçlarına al yanaklı çocuklar konar
Yetim çığlıklarını kazır tırnakların
An gelir bir yaşamak düşlersin
Engelsiz patikada yürümek gibi
Telaşsız, mayınsız,
Ölmeden ve öldürmeden




Sonra ıslık dolaşır dudaklarında
Serin bir nağme yapışır ensene,
Üşürsün
"Uzun ince bir yoldayım"(*) der aşık
Giderken gündüz gece
Saatin kadranına yapışır kahkahalar
Mıhlanır bilinmeyen geçmiş zamana
Yelkovan ittikçe akrebi
Ölü bir vaktin kucağına koşarsın




Koştukça can kırıkları batar
Ve bütün acılar yalnız kalbini yaralar
Bilemezsin teşhisini
Sızısı dinmeyen kalp ağrılarının
Zaman çelme takar hayallerine
Ağlarsın
Uçurtmanı bırakırken
Mazinin ellerine




(*) Aşık Veysel