Maziye Mektuplar

biliyorsun

artık mevsim hazan

nilüfer mevsiminin sonundayız

yakın mazinin avuntularına

tutunmuş hayatları yaşamaya devam ediyoruz

özlüyoruz belki de kimsenin kırılmadığı anları

konuşmayı reddederek susuyoruz ıssızlığın valsında

birbirimizden ayrı ve habersiz

devam ediyoruz yaşamaya

evet biliyorum hiç birlikte olmamıştık ki

savaşlarımızdan sağ çıkabilmeyi başardığımız günlerin hatrına

oysa ki bir yere varamıyoruz hep bilindik yollara çıktığımız halde

bu yolların sonunu bulamıyoruz nedense

belki de nilüfer çiçeği gizleniyoruz görünmez olabileceğimizi

sandığımız maskelere bürünerek

ağır çekimde ilerliyoruz

yeni ufuklara yelken açarak

bizden biz uzaklaşıyorsa gitgide

düşünmeliyiz neden bu kadar aciziz sevgiye karşı

biliyor musun

aslında böyle konuşuyor olabilmeme şaşırıyorum

anlıyor musun

oysa ki ben hiç kimseyle seni konuşmadım

hep anlamsız ve yabancı kelimeler dinledim

sensizlikte sensiz kör ve dilsiz kaldım

artık ne neyi fark ettim biliyor musun

bugüne dek hiç kavga etmedim hiç haykırmadım

tek kavgam sessizlikle oldu anlıyor musun

yabancıyım tüm yüzlere

yabancıyım konuşulan ve yazılanlara

belki de bu yüzden sevmedim bu şehri

bak şimdi yine ne söyleyeceğimi bilemedim

galiba suç bende günah bende

günlerim hep seni düşünmekten

ibaret olduğundan

kedime hayret ederek yazıyorum sana

biliyor musun

dışarıda yapay göletlerde nilüferler çoktan soldu

malum hazan mevsimindeyiz

loş bir rüzgar esiyor duyuyor musun

yıllar evvel de bir rüzgar esiyordu bu saatlerde

karanlığın gözlerime çöktüğü

başka bir şehirde

eskimiş bir hikayede….