Maziye Takılı Kaldı Gözlerim

cemreler terk etti
toprağı,suyu
ağaçlar soyundu kışa
gelemedi beklenen
havada ne bulut var ne de yağış
nazlanıyor karakış

nerde o eski kışlar
kar taneleri küstü
giydirmedi gelinlik
taktırmadı gerdanlık
şimdi soğuklar bile ılık ılık

benim kışım sen gidince başladı
hiç bir ayrılık
bana bu kadar dokunmadı
koptu içimde fırtınalar
ruhumu etti talan
senden geriye kalan
en koyusundan acı oldu
kamçı gibi şakladı yüzüme
yerleşti bulutlar gözüme
kirpiklerimde dondu
düşemedi haylaz damlalar

rüyalarım sensiz kurudu
hayallerimi duman bürüdü
kar yağdı yüreğimin maviliklerine
sol yanımı vururken ayaz
donarak ölen ruhum
kefen giydi bembeyaz

sabahı olmayan kurşuni gecelerde
düşerken sensizlik dolu kuyuya
resimine bakamaz oldum
hasret yağdı uykuya
kıpkızıl alevler sararken teni
arsız anılar üşüttü bedeni

özlemin okyanusları aştı
sevda yüklü sözlerin
öksüz yüreğimi çınlattı
umutmak istesem de unutamam
maziye takılı kaldı gözlerim