Mecal
Ruha fısıldayan sesler,
Yankılanıyor beynimde...
Karmaşık yollar var önümde,
Mecalim kalmamışken yürümeye...
Sisli bir gece eşlik ediyor seyahatime...
.
.
Sus, pus oldum içimde hep.
Ayak seslerimi dinledim sadece.
Yürüyorum mecalsiz...
Akıp giden zamanla...
Yürüyorum herşeyden habersiz...
.
.
Hiçbir yere varamıyacağım,
Korkusu sardı bu kez bedenimi...
Artık herşeyim de yamalıydı..
Eskimişti, yıpranmıştı...
Sadece yalnızlığım yepyeni duruyordu...
Mecalsiz ruhumda...
Mecal ne önemli kelime oysa insan için. Tebrikler Zerrin hanım. 👍