Mecalim Kalmadı Gülümsemekten Öteye

kurban seçer oyunlar
huzur bulduğum yerlerden çok uzaktayım
kayıtsız sıfatlara mecralık afişlerde
ifşa ettik kendimizi...
salak-sapan geleceklere emek bölüp yedik
sabahlarca akşamların yalınlığını salladık
beşiklerde manasızca
ana kuzusu misali
kan kusar olduk anıların ardında kalan her güne

baka kalan inek hayalinde tren olduk
durmadan aynı yöne dönen yıldızlar gibi
sebebsiz boşlukta karanlığımıza yüz tutan
ucuz kadınlara
inat edip yerden kalkan bir köpek gibi
saldıran
salyarımdan akan her mikropun
serseriliğinde
acıyarak bakıyorum kurmuş olduğum
miğde bulandırıcı hayallerime...

sersem kuşunlar
günahsız keçi külfetinden kurtulup
irkilirken yüzüme
bir tokat gibi çarpan yüzüne
gülümsemekten öteye
mecalim kalmadı....