Mecalsiz Mektuplar I I

/Tanrı ellerime bıraktığında ömrümü,
Gözlerini açtım önce
Kör çığlıklar birikmiş taze bakışlarından ürktüm!/


Alacakarga öttü tüm uğursuzluğuyla...
Ardından kasvetli bir suskunluk,

Kim yenilecek önce dersin?

Şimdi sen
Sinmiş beklerken etrafına ördüğün duvarların arkasında

Ben karanlığı kestim bakışlarımla

Kurumuş ellerime baktım,
Ömrüm parmak uçlarımda asılı kalmış...

Sırtıma yüklenen sırların gölgesinde seslendim sana,
Üşümenin verdiği utançla
Ağlamanın yitirdiği gururla
Dilimde biriken ağuyla...

Kırık canların üzerine düşecek varlığımı topladım usulca
Silinerek geçip gittim patikalarından
Açık kapıları kapadım,
Kapalı kapıları açtım

Yüzüme son nefesini veren ölünün soluğu vurdu

Yiten bir yaşam;
İçinde kalan tüm heveslerini sundu...

Karanlığın korkularını deşifre etme derdinde ay,

Renkli balonların ipine bağlanıp
Gökyüzünde ölüme gönderilmiş umutlar büyütmüşüm

Ve işte beklenen son;

Balon patlar,
Parçalanır çürümeye bırakılmış tüm bakışlar...

Gözyaşı kıvamında yaşanan
Alakasız bir bunalıma bürünür çocukluk hatıralarındaki şekerci

Kapı aralığından sızacak masal kahramanlarını öldürmeye niyetli
Ecinniler bekler erketede

Sen,
Kendini yakarsın cehenneminde büyüttüğün ateşlerde

Ben,
Bundan sonra suskunluğumla körüklerim ateşini,

Vicdansızlığın bürüdüğü gözlerimle...





İç edilmiş bir deliliğin gölgesinde,

Gazete kâğıdı sıcaklığında,
Kasvetli bir sokak arasında
Dirilmeye hevesli bir cesedi andırır aşkım...

Her aşk bir cinayet değil midir biraz da?

Cevabı bulunur mu dersin bu meymenetsiz soruların?



Aralık'2009 Aydın...