Mecaz Ölümler Şarkısı

Kadehimi,
Islıklanmış harfler ekilen topraklara
Gerdanından süzülen saflığıyla adressiz sokaklara düşen yağmurlara
Bir sonraki aşk kapısına gelene dek
Harap olmuş insanlar yığınında tükenen sahte gülüşlere
İçimde kazılan ölçüsüz renkteki siyaha musallat olan
Muamma kuyusuna kaldırıyorum!

Düşünüyordum da
Zamanın varlığına sobelenmemiş gecede işlediğim cinayetlerden biriydi sadece
Parmak izlerimin ağırlığı altında ezilen yırtık cümleler topluluğu

İçlerinden bir sone yakıp
Bundar arzular büyüttüm sineklerin sedef renkli kanatlarında
Henüz avuçlarımda kendini gösteren sefalet kadar muzdarip değilken
Kaderimin sersesi yolu
Işığına kül balyaları yığdığım
Şimşeklere astım yüzünde çizgiler olan resmini

Rengi keşfedilmemiş mecaz okyanuslarına açılıp
Kuru bir iç çekişle boğulmayı yeğleyen adamın
Vicdanındaki bayramlık nüktesi telkin ediyorken
Süslü kavanozlarda satılan kasvet şekerlerini
Ay'ın kendinden hoşnutsuz gölgesinde zerketti zebaniler
Tadımlık zehirleri damar yollarıma

Merhametim şahit
Zifirlenmiş kazanlarda gül suları kaynatılıyor hala
Saçlarını yıkasın diye ölü bedenler
Bir yanda kusurlu şahaneler çarmıhında çivilen teselliler bekletiliyor
Diğer yanda ise
Ölüm boyunduruğunda yeşeren ömrümün köklerindeki meyan tadı burkuyor mutluluğumu

Şimdi sıra sende!
Kaldır kadehini hadi
Henüz korku terennümlerinde sarhoş olmadan ruhun

Günaha..
Günahın somon rengi tadına..