Mecbur Bıraktı Gidişin

Nedensiz...
Mecbur bıraktı gözlerimi gidişin,
Uzaklarına bakarken, ardın sıra ağlamaya...
İçim kan ağladı çoğu zaman,
Kan kustum yar...
Kan kustum sessizce,
Çaresiz, dışım gülüyordu.
İçim kanarken...
Oysa...!
Zincire mi vurmalıydım göz kapaklarımı?
Akıtırken İçime hasretin alevini.
Bil ki...
_________ben sensiz ölmedim, ölemedim bile yar...

Ah... delik deşik sırtımı
Birde Sen vurdun.
Birde sen vurdun be ömrüm.
Biliyorum...
Yakışmazdı bana böyle ölmek,
Onun için, ölmedim, ölemedim işte...
Sadece, ölü gibi gezdim, ölü gibi yaşadım,
Seni soruyor-du üzerime yuva kuran bakışlar,
Yüzüme mecnunluğumu vururcasına ...
Hani...
Kim sevindi, kimler yandı sensizliğime,
Bilemedim...
_________ben sensiz ölemedim, ölemedim bile yar...

Ve...
Yüreğimi keserken en ucuz nasihatler,
Hangi mevsimdi bu ayrılığın şanını taşıyan,
Hangi yıl, hangi çağdan çıka geldi...
Kimdi, kimindi ha bire hüznümü kaşıyan,
Bu kirli, bu sivri tırnaklar...
Hep,
Haykırmak/ürkütmek isterdim.
İliklerime sinmiş bu yalnızlığımı...
Baştan başa kesip,
Öfkemle bölmek istedim talihi, bölemedim ...
İnadına seveyim dedim de,
Doyasıya sevemedim...
Sen ne talihsiz bıraktın beni,
Farkında mısın?
Ölmek istedim de, ölemedim...
Lal'dım gidişine kal diyemedim...

___________Ve_ben sensiz ölemedim, ölemedim bile yar...



__________yorgunkalem...