Mecbur Muyum

sanki mecburmuşum gibi habire kaleme gidiyor ellerim..
gözlerim bir siyah mürekkebe bir boş kagıda dalıyor..
birşeyler yazmak istiyorum bir şeyler sana dair..
beceremiyorum sütbeyaz sayfa yine aynı kalıyor..
önce adınla başlıyorum gerisi bir türlü gelmiyor
sonra bir şarkı sözüyle nafile o da kar etmiyor..

varlığın,yokluğun,dünüm,bugünüm,yarınım
hepsiyle deniyorum olmuyor..
birleştirdiğim parçalar sanki yeniden yarım..
sanki sus söyleme diyor satırlar..
ama boş kalırlarsa ne anlatırlar..

yoksa yalnızlık mı satırların da derdi
''anlamsız değildir hiçbirşey'' çoçukken dedem böyle söylerdi..
yaprakların çizgileriyle konuşan dedem..
onun da yaşadıkları en çok bir satır ederdi..

sanki mecburmuşum gibi...
kaleme gidiyor ellerim..
olmuyor..boş kalıyorlar..