Mecburen Sevdim Seni

hırka örmemişti annem soğuk geceler için
üşüyordum o ince gömleğimle
sardın beni mecburen sevdim seni

tren raylarında intiharcılık oyunu
son adamdım jönle figüran kapışmasında
kızıl yakan saçların vardı
koştum peşinden vazgeçtim
ölmedim mecburen sevdim seni

baterist çocukları için çalıyordu bu gece
gitaristin parmakları kopuk
vokalde sen
şarkılar söyledin gözlerime bakarak
büyülenmiş kısık gözlerim oldu
vuruldum mecburen sevdim seni

açıl susam açıl derken kapıların önünde boş yere
yurdun burası diyerek götürdün beni evine
su verdin
elinden içtim okyanusları
lal oldum mecburen sevdim seni

gökyüzünün kollarında sallanıyordum
uçuk ciğerlerim vardı
mecburen sevdim seni
yapraklar sararırken sararmamak için direnen yaprak
ben değildim
ben onu ararken mecburen sevdim seni.
düşüyordum yere
tuttun ellerimden.
kim olsa aynı şeyi yapardı dedin.
mecburen sevdim seni.
kavganın içinde gözü şişen çocuktum
yakaladın beni
boş anımda
kalbimden tutup buz tuttun gözüme
bunun altında kalamazdım
mecburen sevdim seni.
yaşadığıma şüphe ile bakarken
inandırdın beni
göğsüne alıp bastırdın
kuş tüyüydü hayat
mecburen sevdim seni.