Mecburen Susuyorum

çilek yaprağında yüzün
tenin kokusunda yaşıyor...

geceden düşük yapmış gündüzüm
içimdeki karanlıkla yarışıyor...


adını andıkça,
lal düşüyor dilimin lehçesine
nifak tohumlarını dikim mevsiminde,
boz topraklarda yağmur duasına çıkıyor hüzün...

karartma sevdalara sığınıp ardın sıra
zemheriden devşirme ifadelerle
acımı yürek kızılına boyuyorum
...kırık fırçaların at kılından darbeleriyle

mecburen susuyorum
lafazanlığım yıkılıyor sancılarımla
sessizliğin dibini boyluyorum...

cehenneme düşmeden önce
kısık ateşlerde son sözüm
iki dudağımın arasında tül perde
...iplik iplik dokunuyor eğreti hecelerle

mecburen susuyorum
tek kelime edebilsem ne ala
yokluğunu gözyaşlarımla kusuyorum...