Meçhul İnsan

Beni anlamaya çalışma.

Çünkü ben; bende değilim. 

Ben buğulu gözlerden boşalan yaş, 

Ben yerlere atılmış sigara izmariti. 

Hayır, bunlar da yetmez beni anlatmaya. 

Bazen bende anlamıyorum. 

Neyim, kimim? 

Meçhul bir insan mı sürünen; 

Yoksa? 

Ben; beyazlaşmış saçlarla, 

Yırtık bir pabuç arasında 

Kalplerin gülü. 

Yazık yine kendi kendimi avutuyorum. 

Gül olsam! 

Bir bülbül konardı dalıma. 

 Boş ver be dostum boş ver, 

Beni anlamaya çalışma. 

Önce bir kuş düşle, 

Sonra o kuşun kanadını 

Ve sonra da uçamadığını… 

İşte o zaman anlarsın beni.