Meçhul Mezar

Bi mezarlığın kenarında  

Bilmem bu hangi yıl

Oturmuşum bi kenara

Çınar ağacının gölgesi sırtımda

Bu ağırlık onun gölgesi mi?

Yoksa dünya mı omuzlarımda?

Anlam veremiyorum gözlerimdeki ağrıya

Uyumak istiyorum

Sessiz sakin  rüzgarlı bi hava

 Serinliği yorgan edip kuş sesleri ninni olsun kulağıma

Düz bi ovada yatıyor binlerce yüz

Kimi atıl kimi yalnız kimi mermer

Konargasında sulanan kuşlar

Sadeliği yaran taze toprak kokusu

Yeni bir dip açılıyor ilerde

Tüm günahları gömüyor zaman

Ve ağlaşıyor yakınlar

Üç beş günü var matemin

Sonra yerini saran ihtiraslar

Hayat bu

Debeleniyor insan

Ne de olsa muhtevası çamurdan

Allah verdi Allah aldı

Gerisi zaman

Kader denen o ince çizgi

Gözlerim ağrıyor  

Musluğu olmayan o çeşme gibi akıyorken 

Yaşlandım   saniyeleri durdurmaya çalışırken

Yavaşladım

Gençliğin o durmak uslanmak bilmediği  yaramazlığı

Uslandım ...

Şimdi beni bekleyen o karanlık çukura 

Düşmeyi bekliyorken

Ne zaman duruyor olduğu yerde 

Ne de ben...

Bekliyorum

Ölmedim 

Yorgunum sadece...