Med-cezir

Diyardan diyara gezdiğin uykuya,
Kapanır da gözlerin,dalar gidersin.
Yudum yudum yutarken seni bu rüya,
Açar gözünü, derin bir oh çekersin.

Güneş tepededir, yanar kavulursun,
Bakarsın, gözün alabildiğine çöl.
Aştığın tepeler bir damladan yoksun,
Derken karşına çıkar, masmavi bir göl.

İlk damla kar toprağa düşmeden daha,
Güneş batar da alır gider yazını.
Özlenen bahar gelmez derken bir daha,
Bir kardelen çıkar, uzatır başını.

.
.
.
.

Uğruna yandığın o sıcak avuçlar,
Söker yerinden, alır gider kalbini.
Ufkunu kaplamışken kara bulutlar,
Bir melek çıkar da uzatır elini.