Medim

Karanlıklar üzerime üzerime geliyordu
Işıklar gözlerimin önünde yitip giderken tek bir söz söyleyemedm...

Denizler tüm hızıyla dalgalarını vuruyordu kayalara,
hırçınlaşmıştı onlarda iyice
Herşey değişiyordu göz göre göre
Dur diyemedm..

Çiçekler bile su verildikçe solup gidiyordu
Kimseye neden böyle diyemedm...

köpeklerde sadıklığını yitirdi
Onlarda vazgeçti hayattan
Herkes gibi birbirlerine düşman oldu

Gece yıldızlarla dertleşirken baktım onlarda kayıp
Gidiyor..
Güneşe döndüm tek parlayan sensin dedim baktım o da batıyor

Umutlar sönüyordu tüm gözlerde birer endişe
Ağlayanlara silin gözyaşlarınızı diyemedm...