Meğer

Güvenemem artık yalan dünyaya
Kurduğum hayaller boş imiş meğer
Demek emanetmiş yüce hüdaya
Bedenimde canım kuş imiş meğer

Yandı deli gönül boşuna yandı
Karşımda konuşan yoş imiş meğer
Günler ,aylar,yıllar geçti ne oldu
Her baharın önü kış imiş meğer

Bülbül dayanmadı zarıma benim
Gül dalında ötmek hoş imiş meğer
Değme tabip benim yarama derim
Üç bilirdim derdimi beş imiş meğer

Feryadım yükseldi dağları sardı
Ağrım sızım çeken diş imiş meğer
Özleseydi belki bir gün arardı
Ondaki kalb değil taş imiş meğer

Dağal ağlıyorum gülmek yok bana
Benimde nasibim yaş imiş meğer
Doğduğuma pişman etti baksana
Bu sevdanın sonu tuş imiş meğer