Meğer Ayrılmak Ölümmüş

Maşuk kalbimin çığlığiyla uyanıyorum
Senin olmadığın o anın ürpertisiyle can veriyorum
Gel Ey Azrail nerdesin yine!!!
Onsuz uyandım bugün bu suskun şehirde....
Suskunluğun bozulmadığı sokaklardayım!!!
Gel ey yar bi güneş gibi doğ bu sisli şehre
Kaldırımlarında sabahladığım bu şehre doğ!!!!
Bir hancer gibi saplandı kalbime Sensizliğin
Meğer ayrılmak ölümmüş ey Canan.....

Varılmaz şehrin eğri yolunda ilerliyorum
Sensizlik dolu günün şafağinda yürüyorum
Yaşamım anlamsızlaştı günün sonunda
Meğer sensizlikte ölümmüş...

ölüm dahi bu kadar acı olamaz
Suskun şehrin suskun limanından ayrıldığın gün.
Meğer ayrılığın ölümün ta kendisiymiş!!!