Meğer Ne Çok Sevmiş Yüreğim

İlk kez böyle isyan ediyor bedenim
Kendimi her şeyden soyutlayabildiğimi zannederdim
Meğer kendimce çeliştiğim zamanlarmış onlar
İlk kez benim olmayarak geçip gittin önümden
Yüzleşmeyi her seferinde ertelediğim düşünceler,
Artık kaçınılmaz olarak karşımda
Şimdi dayanmak ve kabullenmek daha zor
Meğer ne çok sevmiş yüreğim bedenindeki seni
Sadece bir tek kelime bekledim
Ben her zamanki gibi seninim
Seninde hala bana ait olduğunu bilmek istedim
Bugün ayrıldığımızdan beri ilk kez bu kadar çok istedim,
Konunu içime çekip veremeden ölmeyi
Seninken seninle ölebilmeyi
Meğer ne çok sevmiş yüreğim bedenindeki seni
Ansızın... Öylesine bir sabah karşılaşsak
O kısacık, dar yolda kimseler olmasa
Gözlerinin içine baka baka
Son kez seni ne çok sevdiğimi söyleyebilsem
Hem o zaman sende son kez de olsa
Sımsıkı sarılırdın bana, hiç bırakmayacakmış gibi
Bugün aklımdan çıkmayacaksın belli
Bedenim gitmeni kabul etmez, ettirmem
Beni unutan umuda sesleniyorum son kez
Meğer ne çok sevmiş yüreğim bedenindeki ruhunu...