Meğer Sevmek Ne Zormuş

Aşkın sarhoş ederken bu aciz bedenimi
Sabahlara erip de ayılmamak ne hoşmuş
Tutmaya kıyamazken saçının bir telini
Ellerle paylaşıp da meğer sevmek ne zormuş

Eller nispetçesine hep el ele gezerken
Benim çaresiz kalbim ümit fakiri olmuş
Her gece bir yastığa sen diye sarılırken
Hayalinle avunup meğer sevmek ne zormuş

Gayretle gözlerini anlatmaya çalışan
Her şiirin öznesi caresizce boğulmuş
Sensizliğim her gece tecavüze yeltenmiş
Özleminle sevişip meğer sevmek ne zormuş

Azrail son nefese gelmiş gözünü dikmiş
İsmin dudaklarımda bilki şahadet olmuş
Ölüm pusular kurup kurt sofrası kurulmuş
Yar sana doyamadan meğer ölmek ne zormuş
Bu kadar uzağında meğer sevmek ne zormuş

not:
(Sen sus artık herkes kıskansın seni)