Mehmed'in Vedası

ah ne garip bir vedaydı
bir hain kurşun kalbime dokunmuştu
Allah benimleydi
kader beni seçmişti
yine de bir hüzün vardı
cennete giderken ruhum
ağlıyordu annem

şarkılar o gün söylenmiyordu
her yanı sarmıştı matem
gül gibi kokarken al bayrağım
şehitlerin efendisi yanı başımdaydı
melekler saf saf dizilmişlerdi
Cebrail: Allah yolunda öldürülenlere ölü demeyiniz,
bilekis onlar diridirler, ama siz bilemezsiniz, ayetini okuyordu
insanlar tekbirler getirirlerken
topraklar bir bir saçılıyorlardı
düşmanlarım gömüldüğümü sanacaklardı
tabi ya nereden bileceklerdi
inanmadıkları Allah'ın doğru söylediğini

ve gitme vakti gelmişti
dediler ki
cennettir insanın gerçek vatanı
dedim ki
izin verse de Rabbim
bin kez gideyim
beni bekler Türkiyem
onun için
yeniden ve yeniden can vereyim
o benim
ilk gözağrım
ilk vatanım da vatanım...

20.10.11