Mehmet'im

göz kenarlarımdaki siyah çizgiler Mehmetim
bulutları ayıklayıp pamuk niyetine
pınarlarına su taşırken umudun
bembeyaz sayfalarda kader çizgisi gibi
yol oldu ruhuma yol verdi acılar

koyu bekleyişlerin adı oldu alnımdaki çizgiler
hüzün sürme çekti her sabah yokluğunda
şarkılar sıraya girdi seni bulmak için
bir mehmeti vardı hasret çeken her yüreğin

korneama resmetttim sensizliğimi
soyuttu desenler biraz ve renksizlik
bütün boyutlara meydan okuyordu
bakanlar seni zaten göremedi
oysa gözbebeğim bütün mehmetti

tabirler rüyaya muhtaçtı ve yüreğim sana
suskunluk sarmalında tutuklu kelimelerim sana


yüreğim kapıya dayandı bir gün
sabır sınandı yokluğunda
bir cızırtıdan fazlasıydı içimdeki inilti
mehmedimden cevap gecikmedi

dağların eteklerinden derip hasret motiflerini
papatya halesi gibi iliştirdin göğüme
kan rengiydi yıldızlar ve maviydi güneş
çizgiler yeşil ve ellerinden içtiğim güneşti
gelişinle fer geldi gözbebeklerime mehmetim

gözbebeklerime
sonsuz bir şenlik