Mektuba Sığmazsın Şiir Seni Anlatsın_3

Bir başka mevsimdi
bambaşka takvim...
aceleci sözcüklerin beklemeyi bilmezdi
yüreğinse biraz kuşlara özentili
bakışından sessiz bir hüzün damlardı ara sıra
ve gülüşlerin alabildiğine sana benzerdi...
çocuk aklı işte
fikrimce kimse sen gibi gülmezdi
kimse sen gibi
beni telaffuz etmezdi...

Yarım yamalak sesler bırakırdım sana
utangaç duygularla...
sen konuşunca yerinden fırlardı yüreğim!
hele sözün bize düştüğü vakitlerde
bütün kelimeler hecelerinden bölünürdü dilimde
terleyen avuçlarım alnımda gezinirken
hangi mekandan hangi zamana aktığımı bilmezdim...

Herşey sendin artık
böldüğüm lokmalarım,
öğle vakti susayışım,
hatta
'ben ne yapıyorum!'diye ağlayışlarım
ilk gizlim saklım
aşikârlığım...
korkuyordum
aşıktım!

Güzel günler sonra
sinsice sızılar sinmeye başladı gözlerimin dalgınlığına
yavaş yavaş nokta koyuşlarına takıldı yüreğim
kendime hep sorular sordum
aldığım cevapların hiçbirinde...
sonra sustum,
hep kendime kızdım!
sana da küskünlüklerim olmadı değil...
ama yine de bir tek seninle barışık kaldım.

Şimdilerde
yani bu sessiz günlerde
resimlerinle avutuyorum kendimi
dün gece olduğu gibi
bu sabah yaptığım gibi
avunuyorum dediğime bakma sen,
içim nasıl acıyor bir bilsen...
hiç büyümüyorum
aklım halâ çocuk
halâ adının geçtiği cümleler kuruyorum
gözlerinden sonra uyuyor
gözlerinle uyanıyorum
sana biriken hasretimi
senin dostlarınla konuşuyor,
gizli gizli yağmurlanıyorum
ben halâ...

Sen hep geçmişimde olduğun gibi kal...
beni ara sıra da olsa,
düşlerinin göz değmemiş tenhalarına al!
bakma sen buraya cemrenin düştüğüne
günlerim halâ tipi,
halâ sağnak ayazlarım var!

Sen kendine iyi bak canmın içi
sana emanet bıraktım güz vurgunu düşlerimi...

(alnından öpüyor sevdamın şiir sesi /bilsen ne çok özledim seni
21 şubat