Melankoli

Melankoli___: Aynada, gülen yüzünün ağlayan yanını görebilmektir...

" Melankoli, hüzünlü olma mutluluğudur..." Victor Hugo



_________________________




Sevgilim!

Acı çektiğini söylersin bana
Gerçek acıyı görmek mi istiyorsun
Gözlerime bir bak öyleyse
Göreceksin yokluğunun bıraktığı derin yarayı
O zaman belki anlarsın
Acının sende ne kadar masum durduğunu...


Ah benim tatlı aşkım
Ah benim tatlı aşkım
Ben gökteki yıldızları indirirken serin sularına
Sen bir kerecik bile 'Seni seviyorum' demedin
Oysa bu iki kelimeydi beni ayakta tutan
Şimdi boşluklarda dolanmaktayım
Senli düşlerden sensiz karanlıklara süzülerek...


Sevgiye hasret ellerini ellerimle birleştirip
Mavi sularına yol çizip; içine yürüyemedim
Ve rüzgârda dalgalanan yosun saçlarını koklayamadım
Gözlerinin hâlelerinde soluklanırken düşlere uyuyamadım
Sadece ümit ettim gözlerini görebilmeyi
Işığınla karanlık gecelerime yol göstermeni diledim


Ey benim tatlı aşkım
Acıyı görmek mi istiyorsun
Gözlerime bir bak öyleyse
Ölü bir adamın nasıl yaşadığını görürsün
Bensiz sabahladığın gecelerde benli hayaller kurma artık
Ve bilme şairin sensiz defalarca öldüğünü
Ölüp, ölüp de dizelerde nasıl dirildiğini
Gözlerinden boşalıp sayfama düşen dizelerini oku
Yaşanmamış hüzünlü anıların şiirlerini göreceksin...


Benim tatlı aşkım
Şimdi sen uzakta, çok uzakta
Bensiz bir yaşamın anlamsız günlerini yaşamaktasın,
Benim gibi...


Seni seviyorum
Biliyorum seninde beni sevdiğini
Ama sana koşmak isteyişimde beni durdurmalarını
Yüzüne hasret kaldığım anlarda
Bir anda kayboluşunu anlamış değilim
Biliyorum ki ey sevgili
Bu şiiri okurken o tatlı dudaklarını yine büzeceksin
Biliyorum ki yine ağlayacaksın
Ağla sevgilim ağla
Bende ki acıyı paylaşmak istiyorsan ağla...


Mavi sularının karşısına oturup da kendimi dinlerim
İçimdeki konuşan hep sensin sevgilim
Ne martıların omuzlarıma konmasını
Ne balıkçıların yanık türkülerini fark ederim
Ben seni seyrederken, gözlerinde boğulmayı beklerim
Yosun tutar gözyaşlarım, asi dalgalarında...


Ah benim tatlı aşkım
Acımasız olan ne sensin ne de ben,
Bize gümüş tepsiyle sunulan hüzünlü bir hayat sadece
Ve kabul etmesi zor olan bu ayrılıklara katlanmak sanırım.


Şimdi artık, seni okyanusların diplerinde
Bir midyenin içinde ki
İnciyi görme ihtimalimin olmadığı gibi kabul ettim aşkım
Ve seni hiç ulaşılamayacak dağların zirvesinde
Koklayamayacağım bir çiçek olduğunu fark ettiğimde
Tek bir şey düşündüm
...



Ölümü sadece toprağa girmek mi sanırsın
Ve nefesi kesilene kadar yaşadığın her şeyin
Gözlerinin önünden geçmesini, seyre dalarsın.


Ah benim tatlı aşkım
Ölüm dediğin nedir ki
Yaşarken sensizlikle birlikte verilen ceza değil miydi ki...