Melankoli

Yokluğunun duvarına mevsim asmalı ağaçlar inerken
Öyle sessiz ve savruk ki yapraklar
Sukut incisinde dökülüp
Bir sokaktan bir sokağa karışıyorlar.
-ben uyurken mi içeriye giriyordu uzun karanlık-


Uçuruma giz büyüyen kapı aralığı çocuğun geçmişiyiz
Kaybolan uçurtmaların bulut yüzlü mavisine gül gözleriyle bakıp
Yaşını silmek resimlerin..
Bahçelerle üzeri kapatılan boşluğun melankolik halinde
içinden geçenleri anlat bana
Suretimizin başında bir avluda
Terli şehri dinliyorum
Rüzgar cibinliği altında ılıman gün
Soluyup soluyup ruhumu üflüyor uzaklara
Bir hayli çok yaşıyorum
Bir hayli çogalarak beynimdeki seslere
Bir şey istiyordum
Bir şey işitiyordum
Karanlığa bakan gözlerine..


Düş ve uyan avuçlarıma
Söz ekini sıçraması boy,boyumca
Yağmur desen aynı aşkla raks
Her şey kendi çizgisinde
Bense kıpkızıl
Seni,
Pencerende papatyalarla da hatırlıyorum
Seni,
Büzülen dudağımın kız kulesinde
Kaç kez öptüysem özlemek denen sancının yarasından
içerideydi yıldızlar
Ve çırpındıkça gece
Kanıyordu..


Pencereler diyorum sevgilim
Hep sana karşı