Melankoli

Gecedir zaman.
Ay gri tüllere bürünür.
Usul usul başlar ağlamaya.
Davet eder insanı,
Alır beremi düşerim yollara

Yalnızlık pişmanlıkla bir olur,
Yüklenir sırtıma.
Çaresiz gezdiririm sahilde onları
Ardım sıra bir ses gelir kayalıklardan:
Ne o,bıraktı mı seni?
Ne mümkün, hayalimdir o benim.
Dikenlerini severim onun,
Karanlık bakışlarını.
Zira saklar güneşi ardında.
Sonra nehir gözlerinde akmaya başlar zaman.
Hatırıma gelir o şuh anları.

Heyhat! Uzun sürmez rüyadır bunlar.
Kapı gıcırtısı ve yol bitmiştir.
Yeni rüyalar yeni hülyalar, beni beklemektedir.
Yoktur gerçeğe çevirecek yüzüm,
Rüyalarda mutluyum ben.
Ben melankoli, kelimelerin çok uzağındaki...