Melankoli Geri Geliyor

aşık olduğum insanla evlenemedim,
belki de o insana aşık olmadığım içindi ki
sonradan bir adamla evlendim.

hayatta hep istediğim gibi
bir kızım oldu,zeytinden gözleri
fındık burunlu,inci dişli
teni beyaz saçları siyahi.

sonra geçmişe döndüm dedim ki
bu muydu?
yani yıllardır nereye ulaşacağımı bilmedem adım adım
ilerlediğim yolun sonu
hepsi bu muydu yani?

hani kitap yazacaktım,
hani öğrenci kalacaktım
hep saçı örgülü
elinde kitaplarla
gözleri okumaktan yorulmuş gibi
yarı uykulu
yarı duygulu
belki de sebepsiz kaygılı
bir hayat sürecektim
kapıları sahneye aralı.
o ben değil miydim

hayallerini tuzlayıp tuzlayıp rafta saklayan
kafasının içi bomboş kalmış
nerede kaldığını hatırlayamayan
ben bu muyum şimdi
böyle içerden ağlayan.

ben buyum işte
her şeyi yarım kalıp
ah keşkelerle yaşayan
üzüntülerini örtülere sarıp
kimse görmesin diye gizleyen
buyum işte boş
sebebim yok
sürecim yok
sayacım yok
hacimsiz nesne
etkisiz eleman
baygın,ölgün bir ruh ile
yaşayan
yaşamayan arası
...
olamaz
olmamalı
yazın neşesi bitti
kışın kabusu üzerimize indi.
hani her şey çok güzeldi
neden güneş uzaklara gitti.

bak içimi yine o derin keder kaplıyor
korkarım umutsuzluk var,
melankoli geri dönüyor.