Melankoli Ritüelleri

Güneşin saçları düşünce

gri sokaklara

saniyelik hassasiyetler
bağnaz zihinlere yerleştirilmiş...

Ve ben,,gündüz
geceye meydan okuyorum
ve sessiz gölgeleri sessizlikle izliyorum
sanki birer slow müzik gibi
kayıplar rüzgarın ıssız notalarında

bu darmadağın sessizliğime
kalbin bile bir yurt olamaz
dünyada çok fazla gürültü varken

benim için bütün gün gece olsaydı
ve şiddetli bir melankoli içinde
veya güzel yüzün anısına kaybolsaydım

dünyanın çilesi daha mı hafif olurdu

yoksa insan türünün vahşeti son mı bulurdu

senle bu gece bir araya gelseydik

belki olan biteni umursamadan sevişseydik

bu bizi kurtaracak cennet mi olurdu

oysaki biz tanrılaşan iyi insanlar

kapitalist ve faşist bir savaşta
sevgi ve aşk yüzünden yenildik

tüm olanları ve seni umursamadan

yaşadığım onca mağlubiyete rağmen

sadece şunu söyleyebilirim
kalbin ne bıraktı bende…