Meleği Öldüren İnsan
'Bir kez daha ölürken insanlık, şatafatlı ışıkların süslü varyetesinde,
Melek Karaaslan seni gönderdik huzura, utanmaz bakışların kirli gözlerinde.'
Melektim ve yeniydim eski dünyada,
Bir avuç beden, küçük gözlerimdi aslında,
Her şeyi oyuna saydığım çocuk ruhumda,
Bir gördüm, birde kayboldum, okul sıralarından,
Büyük gelmişti boyuma çocukluk,
Doktor olacaktım, belki de sıradan bir insan,
Okurken ben olacaktım, tebeşir kokulu kitaplarından,
Annem olacaktım,
Severken, kendimi bulacak, aşık olacaktım,
Melektim ve görmedim hiç gülen gözlerini,
Kocan dediler yutkundum, olmaz diyemedim,
Daha çok erken, oyunlarım var bitiremedim,
Aşk bile yabancı, sevda misafir,
Ben çocuk, o adam, kaderimi bilemedim,
Evlendim, ele verildim, annemi sevemedim,
Düşlerime gelirdi, gizli gizli, orda öperdim,
Gücüm tükendi, baksan baharımdayım hayatın,
Limelendi etlerim, zulümler ve çektiğim elemlerim,
Anne ben küçüktüm, ölmeyi hiç istemedim,
Bekle, bekle anne;
Geleceğim elimde cennet çiçeklerim.
Melektim ve katledildim,
İnfazım verildi, ya aile meclislerinde,
Ya da küçük kardeşlerin temiz ellerinde,
Konuşmadılar hiç, sevdanın dilinden,
İnsanlık vermediler, insan elinden,
Ağladım, sus dediler korkunun şerrinden,
Yüreğimde denizler, görmediler nefretinden,
Konuşmadılar hiç, sevdanın hasletinden,
Öldüm, ama kaybetmedim hiç asaletimden,
Oysa hiç bilmediler,
Doğdum beyazdım, tertemiz yaradan elinden,
Öldüm işte, kirlenmedim hiç,
Meleklerin giydiği beyaz rengimden,
Birde Allah'a yürüdüğüm kefenimden,
İnsanlık,
Beni doğan çocuklarınıza anlatın,
Deyin ki; masumdu, hak etmedi,
Melekti ve güzelliğini göremeden,
Katledildi, cehalet ve cahil elinden.
Mekanın cennet olsun.....
(BEDDUA Şiirimden bir parça alıntı) Hayatın çilesi başlarken daha anne karnında, Ve bir kız çocuğu, bakıyor umutla dünyaya, Merhaba demek istiyor, merhaba baba, Mutlu olmak hakkım, sar beni kollarına, Sen sar ki, dünya korksun gazabından, Sev ki beni kendi sıcaklığınla, Aramayayım seni ben, başka kollarda, Kim, nereden bilecek ki, baba, Belki sendin, senden sonra, yaptığım ilk hata, Beklide, sevgini zannettim, günah da olsa, Bile, bile ısrarla aradım aynı yanlışlarda, Ama hayat daha sen doğarken, Mutsuzluk getirdi bu adama, Kurtulmak için senden bir an önce, Düğün, dernek adıyla, çıkarıyor köle pazarına, Ve ümidin kırılınca babanın dostluğuna, Annenin şefkat ve sevgisiyle geldin bak, Yarım yamalak on yedi yaşına, Karşında seni vermeye çalışan bir baba, Anne ise çırpınıyor umutsuzca, Ağlamak çözüm olsaydı, seni kurtarmaya, Gözyaşı denizinde kaçırırdı, uzak diyarlara, İşte bu andı hayat tuzağında, son mutluluk Çaresizlikten koptuğun ana kucağında, Sen daha görmedin ki insanlarda, Kötülüğü, ne bedeninde ne ruhunda, Daha çocuk yaştasın hayatın baharında,
Ne söylenirse, ne kadar söylenirse ve elden ne gelirse yapılsa bile bir melek daha kayan yıldızlarda söndü.