Melek

bu vazgeçiş kulübesinde karabasan besler
düşlerinde açmaz renkli çiçekler.
dayanaksız bir suç atılırken üstüne
ezilir sana muhtaçlığın aciziyetiyle bu nefesler.
uzak düşme bu olumsuzluğa bari;
bilmez misin nasıl da ipsiz düğümsüz gerçek
bulutlar gibi çöker üstüme sen yokken.
koru, gergin kanatlarının altında beklerken ben
medet ummadım senden başka hiçbir melekten..