Melek Halamın Evi
Bu şiir, 07.01.2024 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
Bir vesile ile
Bursa'ya her gittiğimizde
hep Melek Halamda kalırdık...
Derya daha o zaman küçücüktü
halakızı ilkokuldaydı
şimdi boyunca çocukları var
kendine benzeyen.
İki katlı mütevazi bir mahalle evi
alt katta Bulgar Göçmeni Saniye Hanım ve kocası
üç çocuklu kiracıları
üst katta hala ile enişte
unutmak mümkün değil
sofraya gelen
közlenmiş patates bir de erişte...
Biz çocuklar yer yatağında yatardık
ne de güzel deliksiz uyurduk
sabah fişek gibi zıpkın gibi kalkardık...
Arka bahçede birkaç üzüm asması
havada öyle güzel ki
ciğerlere temiz hava
mümkün değil insanı kasması...
Çok cana yakın insanlardı
epey oldu
peş peşe rahmetli oldular
anılar ise taptaze kaldılar...
Sakız hanımla Mahur beyi anımsattı şiir Ahmet ağabey! Yüreğine sağlık. İnşallah çocuklarımız da bizler gibi güzel anılar anlatırlar ileride. Ben hem eskiyi anlatıyor, hem de elimden geldiğince eskiyle yeniyi harmanlamaya çalışıyorum. Bu arada döşeklerde zıplardık bir yere gittiğimizde ama kimse kızmazdı. Yatak yükleri ile oynardık. Eskilerin bitmeyen bir hoşgörüsü vardı. Şimdi ise birbirine tahammül edemeyen insanlar olduk. Şuydu buydu derken birbirimizi sevmek bir sürü ön yargıya esir oldu. Allah rahmet etsin hepsine. Tebrik ediyorum güzel yüreğini ve geçmişi yaşatan kalemini...👏👏👏