Melekler Şuuraltı Korosu

/koşma aşk'a delice,onda vefa yok gönül...

nihavent makamı/


I.MELEK

/neredeyse ben yaşında , dudakları güzel, öpülmek için çizilmemiş,sigara içiyor
ve benden nefret ediyor/

uyduruk şehirlerin
bilmem kaç kere içine kusulmuş
vıcık vıcık
bir düş/sel arınma merkezi kapısında
selamlaşmıştık seninle

boyumdan kısa bir karyola
boynumdan kısa bir karyola başlığı
kan uykusu sabahların renginde
-ama illa beyaz üzerine-
gömülmüş ruhsatsız bedenlerin
bıraktıkları artıklara aldırmadan
sevdin beni

ne çok sevdim seni
paçavrası yırtık bir ruhun
tamiri mümkün olmayan ergenliği ile
ne çok sevdin beni

nefret;
ağzımda tek başına yolculuk yapan
istasyonsuz trenlerin makinistidir

çek ipi/mi
çalan siren bitişimin sesi

II.MELEK

/neredeyse ben yaşında, ağladığı zaman daha güzel, gözleri görmek için çizilmemiş,
sigara içiyor ve bana sebepsin diyor/

yanmış bir gövde
yanlış bir dal sarkıtıyor
yaprakları nar ağacına
kapı önlerinde çatlatılan
bin parça tane küfür gibi yayılıyor

zemzem sana bahane
dilimde yaklaşan fırtınanın kumu
dinimde yaklaşan fırtınanın korkak kulluğu
buz tutmuş kalbine
gözlerimin feri değiyor
boza kıvamında birleşiyor
bedenlerimiz
-tarçın istemez ; çok yaşamayı da istemiyorsun-

loğusa yalnızlığın
şeytan çıkarma ayinlerine rastlıyor
tam da o gün
sen beni çıkarıyorsun
-düşlerinden-

ne çok sevdim seni
ihanetin ellerine yakılmış kınası
zorlama bir hayat çizgisi uzatma telaşı ile
ne çok sevdin beni

sebep;
gözlerimde mezarını en kuytu köşeye yapan
güneş görmeyecek ağaçtır

kırılsın dal/ım
acı soluksuz bir lal
soluğum senin için hayal...

alicengizoyunu

(kanatlarını bende unutanlar, bir daha uçamayacaklarını biliyorlardı... çok sonra anladım istedikleri zaten uçmak değilmiş...)