Meleklerde Ölür

Meleklerde ölür
Ay ışıgı anında..
Hüzün çöker Karanlık geceye
Güneş dogmaz sabaha..

Umutsuzluk baharında
Şuurunu yitirmiş yarınlara
Ve vazgeçmişligin ötesine
Hapsoldum ben..
Bilinmezliklerin hakim oldugu
Kimsesizliklere..

Üzemez artık kimseler beni..
Çünkü durduruyorum kalbimi..
Atmayacak kimse için.
Bir bedel ödenmeliydi ve ödendi..!
Aldım biletimi..
Şimdi bilinmezlige göç vakti..

Kederi kaf dagını aşmış.
Hüznü ise yarınını satmış..
Bir hayat bu benimkisi.
Meleklerin bile intihar ettigi.
İblisin etrafımda kol gezdigi
Koskocaman bir saçmalık..!

Şimdi ansızın çıkıp gelsen..
Yapma desen..! Dur desen..!
Silsen gözyaşlarımı ..
Aldırmasan kin dolu sözlerime..
Bir öpücük kondursan yanakla dudak arasına.
Alsan kollarına.
Sevsen yine beni..
Ve şu soruyu sorsan bana ..
Seni sevdigim halde yinede bırakıp gidermisin ?
Benim cevabım hiç degişmeyecek..
Ben çoktan gittim..!