Melisa Abla

Dostluğumuz küçük bir şiirle başladı
Zamanla güçlendi gelişdi
Çok güvendik biz sana sen de bize
Kır gezileri yemeler içmeler
Evlerimize gelmeler gitmeler
Çok güzel geçti epey bir zaman
Ne iyi komşumuzdun sen melisa abla

Eviniz bize çaprazda kalan bir evdi
Gönüller birbirini doyasıya sevdi
Senin inadın yüzünden komşuluğumuz sona erdi
Senin rolün ta başından formaliteydi
Başım önce dikti ama sonra boyun eğdi
Senin için ne yapsam ne etsem nafileydi
Ne kibirli komşumuzdun sen melisa abla

Her zaman sarı kesik saçın vardı
Bir gün sokağımızı kara bulutlar sardı
Bir zaman sonra o bulutlar dağıldı
Az sonra inadın yüzünden geri kapandı
İletişimsizlikten taraflar yanlış karar verdi
Sonunda iki taraf da yıprandı zarar gördü
Ne inatçı komşumuzdun sen melisa abla

Farzet ki bu bir oyundu
Güzel başladı kötü bitti
Belki ikimizin de art niyeti yoktu
Küsmemiz bizi çıkmaza soktu
Kötülük bana da sana da yakışmazdı
Boş yere inatlaşmanın ne anlamı vardı
Ne vefasız komşumuzdun sen melisa abla


19.09.08 ESKİŞEHİR