Melodi

Gözyaşlarını akıt yalnızlığa
Ve veda et karanlığa
Unutma,üzülebildiğin kadar insansın
İnsanlar seni ne sanıyorsa o kadarsın.

Yazabildiğin kadar yaşarsın
Yaşayabildiğin kadar yazarsın
Geçmişi bırak şarkılarda kalsın
Anı yaşadığın kadarsın

Üzülebildiğin kadar olgunsun
Sevinebildiğin kadar çocuksun
Düşünebildiğin kadar akıllı
Ve gizleyebildiğin kadar saklı

Eskilerden bir melodi çalarsa ansızın
Hüzünlendiğin kadar yalnızsın
Gelirse ölüm farkında olmaksızın
Sevapların ve günahların kadar varsın