Melonkoli

bağrımdaki sızıyı anlatamam
elime geçen her şeyi karaladım
rüzgara bırakılmış gibiyim
geceler beni anlıyor
üzüntülerimi paylaşıyorum mor bulutlarla
zehir içmişim yıllarca
aşk yetimiyim ben
ruhumu kemiriyor yalanlar

bir gün unutur muyum?
elem dolu yaşadıklarımı
resimler çizen kuşlar gibi
gönlümü ferah bulur muyum?
üşümüş ellerimi saklayamadım
zor du günlerim
ağlayışlarım dinmezdi
rüyalar kadar kısaydı güldüklerim

bu benim kaderim
eylül geçti kış üstüme çöktü
renklerimi kaybettim
güzellikler öldü
üzüntüler gitmiyor başımdan
zaten aşkı parçalayan hıncım
arsız dünyaya meydan okuyor
rahatım mutluluklara özentisiz melankoliyim..





13.08.2010 / Üsküdar