Memleketi Yoktur Hiçbir Özlemin...

Küçük merhabaların var büyük dostluklar anlatan,
bİr tümcenin en can alıcı öyküsündeki öznesin.
Tamamı kaç eder yarım kalan düşlerini toplasan,
içinde kırgınlıklar büyüten dilindeki kelimelerin.
Karanlıkları kuşatan bir ışığın var bilirim,
en yalın sevdalara yüklenir suskunluğun.
Özlemlerin en koyu yanındasın şimdi,
aşk;bu mevsim de üzerine kilitlenir yokluğun...

Sahile vuran herbir dalga kumsalı getirir ayağına,
yokluğunun ertesinde saçlarını uçurur poyraz.
Nicedir hüzünler iliklenir kirpiklerinin ortasına,
yinede hiçbir şiir yüreğini ''yar'' kadar acıtmaz.
En çok sabaha yakışır tebessüm saçan gözlerin,
çekilince matemi gecenin,bir tutam güneş olursun.
Hiçbir istisnanın bozamadığı bir kaidedir sözlerin,
yağmur yüklü bulut misali hüzünlerle dolusun...

Ben diye başladığın her bir dize,
her aldığın nefeste yine seni çoğaltır içinde.
Zordur oysa bir ömre hatıralarla saklanmak,
mutluluk;yağmur serpmek gibi birşeydir güneşe.
Acı çekmedim diyemez yüreğin bilirim,
sessizlik birikir gamzelerinin çukurunda.
Çünkü yoktur memleketi hiçbir özlemin,
gün gelir,güz düşer kente her bir susuşunda...

İçinden ''sen'' geçen bir yolculuktur hayat dediğin,
bir serüvenin peşinden sürüklenen kahramansın sen.
Kuşların kanatlarına takılıdır umutların bilirim,
sen bir gülsen bir masal çıkar gülüşünden.

*Gülüşü güneş yüklü güzele*