Memleketim Nasıl da Mavi Artık

Biliyorum
En çok ölümü özleyeceğiz
Gözlerimizin sakin yalnızlığında
Sesin sesime
Nefesin nefesime karışmadıkça

Eğreti tebessümler düşecek dudaklarımıza
Mayıs yorgunu cümleler döküldüğünde
Sen Haziran kokan çiçekler toplayacaksın
Eylül sürgünü bahçelerden
Ben sabah şafaklarına
Kızıl resimler çizeceğim
Haberler getirerek tanrısız günlerden

Şimdi
Denize dokun
Ellerinde ki gözyaşlarıyla
Sokaklar yalnız değil artık
Görmüyor musun
Barınaksız kelimeler büyüt
Umut iklimine
Düşlerinden kurtardığın çocuklar
Yıkıp yalnızlığın duvarlarını
Sarışın günler getiriyor
Adını unutmuş şehirlerden

Ve
Memleketim nasılda mavi artık
Toprağından
Bire bin veren
Fidanlar fışkırırken

Hadi
İçimden geçen şarkılara
İsimler koyalım beraber
Deniz
Gökyüzüne
Şiirler okurken