Memleketimin Topraklarına Gömün

Beni memleketimin topraklarına gömün.
Orada babamın, anamın mezarı,
Orada komşularımın, dostlarımın mezarı.
Orada ecdatlarımın mezarı.

Beni memleketimin topraklarına gömün.
Orada tanırlar beni, orada bilinirim.
Orada geçti çocukluğum, gençliğim.
Orada sevdim, sevildim, terk edildim.

Beni memleketimin topraklarına gömün.
Seven üç beş dostum gelir dualar okuyup gider.
Belki vefasız yar gelip toprağıma yüzünü sürer.
Pişman olup, yaşlar döküp, belki fidanlar diker.

Beni memleketimin topraklarına gömün.
Tüm arkadaşlarım, dostlarım cenazeme gelir.
Fani bir dünya unutanların aklı başına gelir.
Bayramdan bayrama da olsa sebil edilir.

Beni memleketimin topraklarına gömün.
Düşmanlarım hatalarını, suçlarını anlarlar.
Komşularım, gençleri, ihtiyarları ağlarlar.
Mezar taşıma gururla memleketimi yazdırırlar.

Beni memleketimin topraklarına gömün.
Yağmurları çoktur, toprağımda güllere can olur.
Soğuktur, karları çoktur, üstüme yorgan olur.
Şairleri, yazarları çoktur büyük bir şeref, şan olur.



Şiirde Nedir ?

Ecdat ( Arapça, İsim, Çoğul ) Dedeler, atalar.

Fidan ( İsim ) 1. Yeni yetişmiş ağaç. 2. Taze ağaç.

Sebil ( İsim ) Dini günlerde Allah rızası için dağıtılan su.

Şeref ( Arapça, İsim ) Saygıyı gerektiren manevi değer. Onur.

Şan ( Arapça, İsim ) 1. Şöhret, ün. 2. Gösteriş.