Memurdu
Sabahtan akşama kadar masasında
Evrakların içinde boğuluyordu
Uğraşıyor didiniyor durmadan çalışıyordu
Tabi ki herkes gibi o da yoruluyordu
Ay başı oldu mu maaşını alıyordu
Ev sahibine bakkala kasaba manava dağıtıyordu
Hiç iki yakası bir araya gelmiyordu
Zaten hiç alacağı yoktu ama borcu çoktu
Hep borçlarını düşünüyordu
Ödeye ödeye bititemiyordu
Aybaşının gelmesini hiç istemiyordu
İşte ömrü böyle sıkıntılarla geçiyordu
Allahım sen bana sabır ver diyordu
1975 İSKİTLER/ANKARA
Kadir ESEN
Bir memurun halet-i ruhiyesini ne güzel yazmışsınız. Tebrikler efendim. Beğenerek okudum.