Mendil

Sus yüzüne vuran yağmura inat.
Kusursuz çizgilerle bezeli anılarını unut
Kusurları duvarları ve unutulanları bir kenara at
Es yüzüne çarpan rüzgara inat
Susuz ezgilerle, ezeli yangınlarını kurut
Kim batarsa bulutlara aldanıp
Kim güneşe sızıp ışığa gölgelik taslarsa aldatıp
Bilmiyorsa hangi gün hangi bulut ve aldattığını
Aldanır kendine
Yaslanıp yağmura kalanını
Alınmadan gölgelerin elinden
Ve bulutlar hala derinlerine sızmadan
Karalama defterini kapat
Yarına kim bilir muamelesi yapıp
Sonra şimdide güven tazelemek
Ardından geçmişe pişman kalıp
Hırsını ömründen çıkarmak ne garip
Kalıplara sıkışan kendini üç güzel ana satıp
Sonra kenara atılmak ne garip
Bir sözse gözlerini yakan
Kandıkların yüzündense kanayan bu yaran
Sus sözlerini fırlat
Parçaları yaksa da canını
Bu hayata inat içindeki gökkuşağı yaşat
Sessizliğine eşlik ederken rüzgarın
Duvarlarda kuruyan yangıları ışığınla karart
Defterinde beyaz bir sayfa
Yağmurunu sildiğin bir mendil elinde
Biraz da bulut
Sen kendine inat bu çizikleri unut