Menekşe Kokusu

Ağırdan bir yağmur bastırıyor bu şehri

Sokaklarda nerden geldiği bilinmeyen bir şarkı

Ve yıldızlar var gökyüzünde uykuları çalan 

Öyle habersiz öyle temkinli

Bilir misin Pâre menekşe neden kokmazmış

Sordun mu hiç ona şiirler, şarkılar yazanlara 

Sordun mu bir beyaza menekşe yazmanın

Ne denli zor ne denli acı olduğunu...

Oysa bir menekşe sevgiye aç olduğundan kokusuzdur

Sevgiye aç bir insan anlatabilir onu...

Benim gibi mesela 

Mesela uykusuz kalınca geceleri

Mesele olmadık zamanlarda uzaklara dalınca 

Mesela çok severken, az da olsa sevilmeyi bekleyince 

Anlayabiliyor insan menekşenin hâlini

Şimdi karanlık bir yerdeyim Pâre

Belki de gözlerim kapalı, bilemiyorum...

Öyle bir sancı var ki yüreğimde geçmişten kalan 

Bir adım öteye gidemeyecek kadar yoruyor beni 

Bir insanın bir insana zaafının olmasını

Nedense kabullenemiyorum bi türlü

Şikayet ediyorum bazen kendimi aynalara

Kızıyorum... 

Bağırıp çağırıyorum... 

Sonra kar taneleri yağıyor avuçlarıma 

Yanıbaşımda yalnızlık

Üşüyor muyum yahut kalbim mi donuktu

Bilemiyorum Pâre 

Oysa hiç üşümezdim ben seni düşünürken

Belki de yeterince yakın değilim sana...

Oysa ben menekşenin kokusuz olduğunu

Eskiden bilmezdim be Pâre