Menevişler/im Sus Pus...

Yine sen vardın
Yüreğimin sızısında
Her anımda
Her mevsimde
Ve iklimlerin dengesizliğinde
Hep sen vardın...






Sıcaklığı yok olmuş avuçlarımın
Dünlerin yarınlara yinelemesinde
Gözlerimin buğusunun tazelendiği anlarda
Eksiği olmayan vesikalık duruş ile sen...
Sen vardın...






Duaların arşınladığı dilimde
Gel-git zaman ayrımında...
Ellerim saçlarımın arasında
Sense, sabitliği belirgin gözbebeğimde ikilem...






Ay pelüş yüzünü gösterse de
Pelerin kuşanır gece
Siyahî huzmelerden
Düşe kalka düşünceler
Yerde kalır beli iki büklüm heceler...







Ve ben
Alınganlığı aşikâr
Kıt kanaat düşünen
Şiirleri laedri seven
Menevişleri yitik ardından
Nasırdan, sur kaplı yürek...





Tekilliği ezber
Kararan şafaklardan...
Bir bağlama tınısına tav olur
Ağrılı yürek
Ses titrek...
Susup,
Susup
Yutkunmak gerek!






//Gidenlerin ardına takılmak!
Gözyaşlarını dindirmese de
Ömürden kaçan yüzler,
Ebedi güzergâhta buluşmak için
İsyansız susmak gerek...//






?ah! Rengi yüzümde solan dünya?



Not: Sevgili Baki Evkaralıya gönül dolusu teşekkürlerimle...