Menzil..

Menzil..

Ey aydınlığa can veren sevgili
Karanlığı bekleyen gündüz
Zamanı tutan kader
Tut kollarımızdan bir şafak vakti
Aydınlık eyle
Kevser'in dalgalarında çırpınan gözlerimizi.

Ey berrak duygulara can veren sevgili
Zemheri geceleri eriten güneş
İçimizi ışıtan muhteşem sezgi
Dök üzerimize asude mevsimlerin
Sırlı güllerini
Tutarak dualara açılan ellerimizi.

Ey mazlumlara muştular sunan sevgili
Arşı çevreleyen nur
Kitabı yazan kalem
Serp üzerimize eflatun renklerini
Kır çiçeklerini
Kuşat boydan boya sızlayan yüreklerimizi.

Ey varlığına sevinç duyduğumuz sevgili
Ebedi aşkın iksiri
Ruhumuzu kaplayan eşsiz güzellik
Toprağa çevir görkemli nefsimizi
Sarmadan alevin kızıl süsü
Zaferin engin coşkusuna eriştir bizi .

Ey bizi biz yapan can sevgili
Zamanı çevreleyen mekân
Mekânı çevreleyen zaman
Tutarak sinemizden bir şafak vakti
Sevdanın derinliklerine çek yüreklerimizi
Erirken sonsuzluğun harcında arzularımız
Maksad-ı Menzile eriştir benliğimizi..

Nisan/mayıs..İstanbul/2010