Menzil

Çatlayan kuraklığıma düştüğü zaman yağmur
Özüme ve iliklerime işler toprağımın kokusu
Diyar diyar akışarak rüzgârda süzülür
Ateşkesin derin korkusu...


Nice zulümlerden boynu bükük çıktı Kıbrısım
Kapalı kapılar ardında elden ele satıldı
Karanlıklar hâkim olurken güneşine
Kaç tecavüzcü salyasını akıttı...


Her seferinde vatanıma hükmedenlerin
Zulme hüküm verenlerin nasırsız avuçlarında
Ufalandıkça nasırlaştı, tarumar edildi vatan aşkım...


Ana rahminden toprağa düştüm düşeli
Zalim pençesiyle vurdu sırtıma zulmün elleri

Kendi benliğimde sıkışıp kaldım
Daraldıkça daraldı menzilim

Tıpkı kanadı olup da uçamayan
Mevsimi gelip göçemeyen kuşlar gibi
Çakılı kaldım yorgun gözlerimin çukurunda

Tıpkı kendi çukurunda mahsur Kıbrısım gibi...