Mercan Güncesi

kızıl mercanlar için denizlerden

toplanıp gelmiş balıklar var bir de şanslı adamlar

kirpikleri koparılmış kadınlara ağlayan

dudaklarından alıntı şiirler okudum kitapsızlar kıskandı

kışın ortasında yaşanan baharlar var birde

beşiktaştan istiklale kadar kaybolan her adam

denizin ta dibini boylamalıdır bu akşam

sarhoş kadınlar var boynunuza sarılan

eski bir efsun kokusu gibi sokaklarında kaybolduğunuz

vanilyalı mumların ardından bakan süit odalar

gözlerinizi saklayın onlardan onlardan ayrılık düşer

hayata geçmişe ve geçmişe dokunan her söz için

bir inci çıkarın denizlerinizden durmayın

her vurgun derinlerin nefesidir aslında acı aşkın hevesidir

hayatınızı bir yapboz düşünün ki onlar

tam da ortasında en önemli parçasıdır gönlünüzün

ki siz bilmezsiniz ellerini ince uzun güzel

gül dallarına su yürür gibi tuttuğunuz anlarda hüznü

peş peşe gelen sorular sorular sorular boş vermeli

dans etmeli şimdi yollarda kaldırımlarda dağlarda

hulasa bir kadını sevmeden ölmek ölmek değildir

yaşamadan nefes almaya çalışanlar güruhu

nazenin bir ifadeyle aşk ellili yılların en güzel hatırı

zaman ise devriliverecek gibi bir cinnet ağacı

bırakıp gitmiyorum aslında bırakıp geliyorum

mevsim topacı gözlerinde çocukluğumun

aşık kemiğimle oyna çemberlerini çevir sakallarımın

ah o boynumun kokuları ah o kadınlar yok mu

ne sebepsizdir yeni gün ne sebepli gülüşlerin vahası bu ömür

kuruyan benim aslında çörek otlu mevsim salatası

acı bir yanım var biliyorum istemeden gülüşüme yansıyor

bu yüzden ne gelebiliyorlar yanıma ne de gidebiliyorsunuz

farkındayım eski olduğumun farkındayım yeninin şımarıklığının

olsun ben gidince dünyanızdan sıracalı kadınlar

karanfil ekeceksiniz toprağıma şiirlerimden biliyorum