Merdivensiz Kalmışım

Korkuyla karışık telaş ve ürkeklik
Sarmış bedenimi
Bir binadayım en tepede
Duvarın tam sınırında
İnmek isterken aniden
Ayaklarımdan biri
duvarın kenarında
Öbürü boşlukta asılı
Merdivensiz kalmışım
Yüzüm ateş sıcaklığı
Ellerim terli


Merdiveni kaybolmuş binanın
Üçüncü katındayım
Adım atsam boşluktayım
Geriye baksam darlıktayım
Nerde bu merdiven
Kim kaldırmış
Ayaklarım toprak arıyor
Basacak yer bulamıyorum
Oysa ben çıkarken buradaydı
Alnımda ter
Ellerimde karıncalar




Merdivensiz hayatlarda
Ayaklarım hep toprakta
Başımda mavi gökyüzü
Ellerim açık semaya
Sığınıyorum Sana
Körkuyularda gökyüzüne ulaşacak
Tepelerden toprağa basacak
Merdivenler inşa etmeme
Engeller koyma

15 Mart 2014 82 şiiri var.
Beğenenler (2)
Yorumlar (1)
  • 11 yıl önce

    Sevgiyle örmek gerek merdivenleri,umut köprülerini.Zaman geri dönmez ama olduğumuz zamanla mutlu olalım.Ne korku, ne telaş olmasın hayatta.Tebrikler