Merhaba Hayat

Nazlı bir sevgili edasıyla 

Ve alıp endamını yanına

Demek gidiyorsun! 

Uğruna onca şiirler yazılan Eylül... 

Git

Durma!.. 

Bizim ise her geçen gün biraz daha büyüyor 

Sırtımızın kamburu hayat yükünden. 

Ve daha bir derinleşiyor 

Yüzümüzdeki yorgun mağlup çizgiler. 

Yeni yeni sabahların yolunu gözlüyoruz

Bitip tükenmeyen bir özlem 

Ve yeniden doğabilme ümidiyle yaşama.. 

Ve sen gidiyorsun Eylül! 

Git

Durma!... 

Bırakıp sararan yapraklarını 

Beklenen ama istenmeyen bir vedayla. 

Şimdi el sallıyor Ekim bize

Sinsi bir gülüşle boyayıp yüzünü, bakarak kapı aralığından 

Ve giyinip o mağrur ifadesini, öptürmek istercesine ellerinden.. 

Olmaktan öte bir yol kalmıyor hissemize düşen 

Kargaşa çıkmazının boy aşan derin sularında

Takıp sahte gülümseyiş gerdanlığını narin boyunlarımıza, 

Diyoruz içimizden.. 

Günaydın Sevgilim 

Merhaba Hayat...