Merjemâ / Esre Yalnızlık

Bir kadın başka adamlarda sevebilir, asıl olanı öldürdüğü vakit.

...

Bir hikâye dizilir gecenin kursağına
İncir yapraklarının gölgesinde serinleye dursun o.

Sağanak yağan günahların tırnak cilası niyetinedir kadın
Bir elma koparır, kubbesinde öldürür tohumlarını.
Mahrem yerlerinden vurulurken
Loş sızan düşüncelerin içinde çoğalan bu zihniyet körelir
Körelir çünkü
Düşünce, gecenin koynunda doğup seninle batmaktadır.

Belki Hezarfen kanatlanıp uçmasaydı umut doğmayacaktı
Güne aşk ekip filizlenmeyecekti geceye.

Sancının tohumları dirilip yalanmasaydı çaresizliğe
Çatlamış memelerinden emmeyecekti umudu.

Ve dahası, puştlara peşkeş çekilmeyecekti kalp ağrısı.

...

O hikâyeyi dinlemeseydik masallara boyun eğilmeyecekti
Ateşte kavrulmaya dursun yokluk, iliğini sömürene dek kapanacaktı geceye.

Günah şimdilerde dudağında ki ruj
Sürüp duruyor telaşlı rüzgârların sonbahar valslerinde.
O, uçurtmanın da katili
Gördüm lâkin dokunmadım, dudaklarım bile değmedi gözyaşlarına
Gecenin yosmalarını öpüp o sandım
Oysa içimde ölen kanatlarıymış, öptüğümde anladım.

Onca beladan yoksun, tutukluk yapan silahın namlusu gibi soğuk
Toprağın kokusu kadar ahmaktık çift kişilik yataklarımızda.

Özlendikte neden yoksunduk bir şehrin cigara sarısı düşgüzarlığında
Ve karıncalar neden hantal kış mevsimini doyurmaktan?

...

Kelebekleri de vurduk kanatlarından
Uyandın fakat geç kalınmışlığın boynunda yağlı ilmek
Sendelesem toprağı öpecektin kelebeklerden önce.