Meşe Yaprağı

bir hayal miydi, yoksa gerçek mi,
merak bile etmedim meşe yaprağı.

öyle güzel, öyle sıcak
ama öyle de hassastı ki...

kımıldamaya çekiniyordum belki de.

tam tamına doğru yerdeydim.

hayal desem gerçek uçurumuna,
gerçek desem hayalinkine damlayacaktık.
peki ya farklı yönlere yağarsaydık...

durdum ben de.

yanakları avuç içlerimde
durdum işte öylece.

günlerden sonra
ya da haftalardan, belki aylardan
hatta yıllardan sonra,
ya o
ya da ben
veya ikimiz birden
muz kabuğuna basıvermişiz aniden.

uçurumlardan birine savruluverdim bilmeden.

olmaz olmaz demeyeceksin bak işte meşe yaprağı.
inanır mısın,
yara bere içinde kaldım yeniden.
neyse ki merhemim vardı önceden.

kırmızı başlıklı kızın ormanına taşındım.
kırmızı çatılı mantar evimde masallar yazar oldum eşe dosta...
çocuklara...

o ise kendisi gibi çiçekli bir yurtta...

yeşil radyomuzdan,
muz kabuğuna dair şarkılarını dinliyorum bazen.
elimde sen...

 ~ayça özbay~

30 Nisan 2020